“Neoklasik Alegoriler: Sanatla alakalı Anlatılarda Simgesel Temsil” araması meydana getiren kişiler muhtemelen neoklasik sanatta alegorinin kullanması ile alakalı daha çok informasyon edinmeye çalışıyorlardır. Alegorinin neoklasik dönemde sanatta mesajları iletmek için iyi mi kullanıldığını anlamakla ilgileniyor olabilirler ya da neoklasik alegorilere dair örnekler arıyor olabilirler.
Bu suali cevaplamak için, bir alegorinin ne işe yaradığını ve sanatta iyi mi kullanıldığını anlamamız icap eder. Alegori, bir şeyi başka bir şeyi temsil etmek için kullanan, çoğu zaman simgesel bir halde kullanılan figüratif bir araçtır. Sanatta alegori, bir mesajı ya da fikri reel bir temsil ile olası olabilecekten daha bilvasıta bir halde iletmek için kullanılabilir.
Neoklasik sanat, 18. yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan bir sanat tarzıdır. Antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esinlenmiştir ve düzenlilik, bakışım ve dengeyi vurgulamıştır. Neoklasik sanatçılar, eserlerinde etik ya da politik mesajlar iletmek için çoğunlukla alegori kullanmışlardır.
Neoklasik alegorilere sözgelişi, Fransız Devrimi lideri Jean-Paul Marat’nın suikastını özetleyen Jacques-Louis David’in “Marat’nın Ölümü” (1793) isminde tablosu ve aşk ile ruhun birliğini temsil eden Antonio Canova’nın “Aşk Tanrısı ve Psyche” (1787) isminde heykeli verilebilir.
“Neoklasik Alegoriler: Sanatla alakalı Anlatılarda Simgesel Temsil” araması meydana getiren kişiler muhtemelen bu tür sanat eserleri ile alakalı informasyon arıyorlardır. Neoklasik alegorinin zamanı, alegorinin neoklasik sanatta kullanıldığı değişik yollar ya da yaratılmış neoklasik alegorilerin muayyen örnekleri ile alakalı daha çok informasyon edinmekle ilgileniyor olabilirler.
| Anahtar Kelime | Hususiyet |
|—|—|
| Alegori | Bir şeyi başka bir şeyi temsil etmek için kullanan, sıklıkla simgesel bir metot. |
| Sanatla alakalı anlatı | Sanat kanalıyla ifade edilen bir öykü. |
| Neoklasik | 18. yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan bir sanat seçimi. Antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esinlenmiş ve düzenlilik, bakışım ve dengeyi vurgulamıştır. |
| Sembolizm | Fikirleri ya da kavramları temsil etmek için sembollerin kullanılması. |
| Görsel sanatlar | Fotoğraf, heykel, mimari şeklinde görme duyusuyla yaratılan sanatlar. |
II. Neoklasik Alegori
Neoklasik alegorinin zamanı, alegorinin hem sanatta bununla beraber edebiyatta etik ya da politik mesajlar iletmek için kullanıldığı antik dünyaya kadar uzanmaktadır. Rönesans’ta alegori, antik Yunan ve Roma sanatından ve edebiyatından esin alan sanatçılar ve yazarlar tarafınca tekrar canlandırıldı. 17. yüzyılın sonlarından 19. yüzyılın başlarına kadar devam eden neoklasik dönemde alegori, sanatta ve edebiyatta etik ve politik mesajları iletmek için popüler bir çalgı halini aldı.
Neoklasik alegorinin en ünlüleri içinde, Fransız devrimci önder Jean-Paul Marat’nın suikastını özetleyen Jacques-Louis David’in “Marat’nın Ölümü” (1793) isminde tablosu ve aşk ile ruhun birliğini temsil eden Antonio Canova’nın “Aşk Tanrısı ve Psyche” (1787) isminde heykeli yer alır.
Neoklasik alegori, 19. ve 20. yüzyıllar süresince sanat ve edebiyatta kullanılmaya devam etti ve bugün de etik ve politik mesajları iletmek için popüler bir çalgı olmaya devam ediyor.
III. Neoklasik Alegorinin Öğeleri
Neoklasik alegori, tanımlanması zor olabilen kompleks ve oldukça yönlü bir olgudur. Sadece, bir çok neoklasik alegoride ortak olan bir takım temel faktör vardır. Bu unsurlar şunları ihtiva eder:
Eşzamanlılık. Neoklasik alegoriler çoğunlukla eşzamanlılık duygusu yaratmak için değişik zamansal ve mekansal unsurları yan yana getirir. Bu, Jacques-Louis David’in Fransız devrimci önder Jean-Paul Marat’nın suikastını son aşama stilize ve idealize edilmiş bir halde tasvir eden “Marat’ın Ölümü” (1793) isminde tablosunda görülebilir.
Sembolizm. Neoklasik alegoriler anlamlarını iletmek için çoğunlukla sembolizme güvenir. Bu, Antonio Canova’nın aşk ve ruhun birliğini temsil etmek için Cupid ve Psyche figürlerini kullanan “Cupid and Psyche” (1787) isminde heykeli şeklinde eserlerde görülebilir.
Intizam. Neoklasik alegoriler tipik olarak yüksek derecede düzenlilik ve bakışım ile karakterize edilir. Bu, Jacques-Louis David’in üç Horatii kardeşin ülkelerini müdafaa yeminini tasvir etmiş olduğu “Horatii’nin Yemini” (1784) isminde tablosunda görülebilir.
Retorik. Neoklasik alegoriler, anlamlarını iletmek için çoğunlukla metafor, alegori ve kişileştirme şeklinde retorik araçları kullanır. Bu, kötülüğün yıkıcı enerjisini temsil etmek için bir kaplan imgesi kullanan William Blake’in “The Tyger” (1794) şiiri şeklinde eserlerde görülebilir.
Bunlar neoklasik alegorilerde ortak olan temel unsurlardan bir tek birkaçıdır. Kompleks ve oldukça yönlü bir olgu olarak neoklasik alegoriyi kararlı olarak tarif etmek zor olabilir. Sadece, bir çok neoklasik alegoride ortak olan temel unsurları anlayarak, bu mühim sanatla alakalı geleneği daha iyi anlayabiliriz.
IV. Sanatta Neoklasik Alegori
Neoklasik sanatçılar eserlerinde etik ya da politik mesajlar iletmek için çoğunlukla alegoriyi kullanmışlardır. Neoklasik alegorideki birtakım yaygın temalar şunlardır:
* Aklın tutkuya karşı zaferi
* Fazilet ve görevin önemi
* Tiranlığın ve baskının tehlikeleri
* Tabiat ananın güzelliği
* Sevginin gücü
Neoklasik sanatçılar bu temaları temsil etmek için çoğunlukla semboller kullandılar. Mesela, Minerva figürü çoğu zaman bilgelik ve aklı temsil etmek için kullanılırken, Herkül figürü güç ve cesareti temsil etmek için kullanıldı.
Neoklasik alegori çoğu zaman fotoğraf, heykel ve mimaride kullanılırdı. Neoklasik alegorinin birtakım meşhur örnekleri şunlardır:
* Jacques-Louis David’in Fransız ihtilalinin lideri Jean-Paul Marat’ın öldürülmesini özetleyen 1793 tarihindeki “Marat’nın Ölümü” isminde tablosu.
* Antonio Canova’nın aşk ve ruhun birliğini temsil eden “Aşk Tanrısı ve Ruh” (1787) isminde heykeli.
* MS 2. yüzyılda inşa edilen ve 18. yüzyılda neoklasik tarzda restore edilen Roma’daki Pantheon.
Neoklasik alegori, sanatta düşünce ve mesajları iletmek için kuvvetli bir araçtı. Sanatçıların kompleks temaları hem erişilebilir bununla beraber ilginç görsel bir halde keşfetmelerine imkan sağlamış oldu.
V. Edebiyatta Neoklasik Alegori
Edebiyatta neoklasik alegori, etik ya da politik bir ileti iletmek için mecazi dil kullanan bir alegori türüdür. Çoğu zaman epik şiirlerde, oyunlarda ve romanlarda hürriyet, hakkaniyet ya da aşk şeklinde soyut kavramları temsil etmek için kullanılır.
Edebiyatta neoklasik alegorinin en meşhur örneklerinden bazıları şunlardır:
* John Milton’ın “Yitik Aden” (1667) isminde eseri, Adem ile Havva’nın Aden Bahçesi’nden düşüşünü anlatır.
* Alexander Pope’un “The Rape of the Lock” (1712) isminde eseri, yaramaz bir ruhun genç bir kadının saçlarını çalmasını mevzu edinir.
* Şairin kendi tinsel yolculuğunu özetleyen William Wordsworth’ün “Prelüd” (1805) isminde eseri.
Edebiyatta neoklasik alegori, kompleks fikirleri hem erişilebilir bununla beraber ilginç bir halde iletmek için kuvvetli bir araçtır. İyi ve fena, aşk ve yitik ve insan varoluşunun doğası şeklinde temaları keşfetmek için kullanılabilir.
Edebiyatta neoklasik alegorinin birtakım temel özellikleri şunlardır:
* Soyut kavramları bahsetmek için mecazi bir dil kullanır.
* Destanlarda, tiyatro oyunlarında ve romanlarda çoğunlukla kullanılır.
* İyilik ve fenalık, aşk ve yitik, insan varoluşunun doğası şeklinde temaları keşfetmek için kullanılabilir.
* Kompleks fikirleri hem erişilebilir bununla beraber ilginç bir halde iletmek için kuvvetli bir araçtır.
III. Neoklasik Alegorinin Öğeleri
Neoklasik alegorinin unsurları şunlardır:
- İzleyicinin kolayca anlayabileceği reel anlam.
- Bayağı seyirciden saklanan simgesel bir anlam.
- Alegori kanalıyla iletilen etik ya da politik bir ileti.
- Intizam, bakışım ve balans duygusu.
Neoklasik alegoriler çoğunlukla etik ya da politik mesajları, reel bir temsil ile olası olabilecekten daha bilvasıta bir halde iletmek için kullanılır. Mesela, neoklasik bir alegori antik Yunan ya da Roma’dan bir sahneyi tasvir edebilir, sadece sahnedeki karakterler ve vakalar çağıl insanları ve vakaları temsil etmek için kullanılır. Bu, sanatçının oldukça direkt ya da bariz olmadan bir ileti iletmesini sağlar.
Neoklasik alegoriler çoğu zaman düzenlilik, bakışım ve balans duygusuyla da karakterize edilir. Bunun sebebi, neoklasik sanatçıların bu niteliklerle karakterize edilen antik Yunan ve Roma sanatından ve mimarisinden büyük seviyede etkilenmiş olmalarıdır. Neoklasik alegorilerde düzenlilik, bakışım ve balans kullanması bir ahenk ve güzellik duygusu yaratmaya destek sağlar ve ek olarak alegorinin etik ya da politik mesajını güçlendirmeye destek sağlar.
VII. Mimarlıkta Neoklasik Alegori
Neoklasik mimari, 18. yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan bir mimari tarzıdır. Antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esinlenmiştir ve düzenlilik, bakışım ve dengeyi vurgulamıştır. Neoklasik mimarlar, çalışmalarında etik ya da politik mesajlar iletmek için çoğunlukla alegori kullanmışlardır.
Mimarideki neoklasik alegorilere dair birtakım örnekler şunlardır:
* Yunanistan’ın Atina kentindeki Parthenon, tanrıça Athena’ya adanmış bir tapınaktır. Parthenon, demokrasi ve özgürlüğün simgesidir.
* İtalya’nın Roma kentindeki Pantheon, bütün tanrılara adanmış bir tapınaktır. Pantheon, birlik ve uyumun sembolüdür.
* ABD Birleşik Devletleri Başkanı’nın resmi ikametgahı olan Washington, DC’deki Beyaz Saray. Beyaz Saray güç ve otoritenin sembolüdür.
Neoklasik mimari, mesajları ve fikirleri iletmenin kuvvetli bir yoludur. Yüzyıllardır halka mühim kavramları iletmek için kullanılan bir stildir.
Felsefede Neoklasik Alegori
Felsefede neoklasik alegori, bir şeyi başka bir şeyi temsil etmek için kullanan, çoğu zaman simgesel bir halde kullanılan bir tür mecazi dildir. Çoğu zaman soyut kavramları ya da fikirleri daha somut ve erişilebilir bir halde iletmek için kullanılır.
Felsefede neoklasik alegorinin bir örneği “felsefeci kral” kavramıdır. Bu, bir filozofu bir krala benzeten ve bir filozofun halkının en iyi çıkarları doğrultusunda kararlar alma bilgeliğine ve bilgisine haiz olduğundan ülkü idare edici bulunduğunu öne devam eden bir metafordur.
Felsefede neoklasik alegorinin bir öteki örneği “bilgisizlik perdesi” kavramıdır. Bu, toplumdaki kendi konumumuzu bilmeseydik hakkaniyet ve terbiye ile alakalı neye inanacağımızı hayal etmemizi isteyen bir fikir deneyidir. Bilgisizlik perdesi, ırkımız, cinsiyetimiz ya da sosyoekonomik durumumuzdan bağımsız olarak hepimizin eşit işlem görmesi icap ettiğini korumak için çaba sarfetmek için kullanılır.
Neoklasik alegori, kompleks fikirleri aleni ve öz bir halde iletmek için kullanılabilen kuvvetli bir araçtır. Ek olarak dünya ile alakalı varsayımlarımızı sorgulamak ve kendi inançlarımız ile alakalı daha eleştirel düşünmemizi teşvik etmek için de kullanılabilir.
Neoklasik alegori, neoklasik dönemde çoğunlukla politik sanat ve propagandada kullanılırdı. Bunun sebebi, alegorinin politik mesajları reel bir temsil ile olası olabilecekten daha bilvasıta ve incelikli bir halde iletmenin bir yolunu sağlamasıydı.
Siyasette neoklasik alegorilere dair birtakım örnekler şunlardır:
* Jacques-Louis David’in Fransız devrimci önder Jean-Paul Marat’ın suikastını tasvir eden “Marat’ın Ölümü” (1793) isminde tablosu. Fotoğraf, özgürlüğün ölümünün ve tiranlığın zaferinin bir alegorisidir.
* Antonio Canova’nın aşk ve ruhun birliğini temsil eden “Cupid and Psyche” (1787) heykeli. Heykel, Papa VI. Pius tarafınca Kilise ve devletin birliğinin bir alegorisi olarak sipariş edilmiştir.
* Thomas Jefferson’ın, pençelerinde on üç star ve bir zeytin dalı taşıyan bir kalkan taşıyan bir kartalı tasvir eden Birleşik Devletler Büyük Mührü (1782) için tasarımı. Kartal, güç ve cesaretin bir alegorisidir, yıldızlar on üç özgün koloniyi temsil eder ve zeytin dalı barışı temsil eder.
Neoklasik alegori, neoklasik dönemde politik anlatım için kuvvetli bir araçtı. Sanatçıların ve propagandacıların mesajlarını hem görsel olarak cazibeli bununla beraber entelektüel olarak uyarıcı bir halde iletmelerine imkan sağlamış oldu.
Alegori nelerdir?
Bir alegori, bir şeyi başka bir şeyi temsil etmek için kullanan, çoğu zaman simgesel bir halde kullanılan figüratif bir araçtır. Sanatta alegori, bir mesajı ya da fikri reel bir temsil ile olası olabilecekten daha bilvasıta bir halde iletmek için kullanılabilir.
Neoklasik sanatta alegori iyi mi kullanılmıştır?
Neoklasik sanatçılar eserlerinde etik ya da politik mesajlar iletmek için çoğunlukla alegoriyi kullanmışlardır. Çoğu zaman düzenlilik, bakışım ve dengeyi vurgulayan antik Yunan ve Roma sanatından ve mimarisinden esin almışlardır.
Neoklasik alegorilere birtakım örnekler nedir?
Neoklasik alegorilere sözgelişi, Fransız Devrimi lideri Jean-Paul Marat’nın suikastını özetleyen Jacques-Louis David’in “Marat’nın Ölümü” (1793) isminde tablosu ve aşk ile ruhun birliğini temsil eden Antonio Canova’nın “Aşk Tanrısı ve Psyche” (1787) isminde heykeli verilebilir.
0 Yorum